De laatste keer dat ik een blogpost online zette was de ochtend dat ik geopereerd zou gaan worden. Na een jaar te hebben rondgelopen met een fistel en de daardoor veroorzaakte abcessen zou er eindelijk actie ondernomen gaan worden. Super spannend maar wel iets waar ik heel erg naar toe leefde. Hoe de operatie verliep en hoe het nu met mij gaat zal ik je in deze update vertellen.
Het was een beetje stil hier de laatste tijd. Je weet vast wel wat dat betekent; het ging weer ruk. Maar vandaag is het eindelijk zover! Toen ik vorig jaar te horen kreeg dat er een fistel was ontstaan in mijn darm en dat die verbinding twee abcessen had gecreëerd in mijn buik had ik niet gedacht dat het zo lang zou duren tot het aangepakt zou worden. Allereerst werden de abcessen geopend. Toen werden er medicijnen voorgeschreven. Maar eigenlijk was het een jaar waarin het qua gezondheid nooit echt goed ging.
Het was een soort flitsbezoek aan het ziekenhuis toen ik deze week geopereerd werd aan het abces bij mijn stuitje. De volgende middag mocht ik al weer naar huis! Het abces bleek een opzichzelfstaand iets te zijn en er zat gelukkig geen fistel aan verbonden. Wat een geluk!
En dat was operatie acht.. geloof ik! Ik ben de tel een beetje kwijt! Ik had een aantal weken last van mijn stuitje. Erg lastig want zitten, fietsen en opstaan bijvoorbeeld werd steeds pijnlijker. Nu is mijn rug nooit echt mij sterkste kant geweest. Vanaf toen ik een tiener was had ik al regelmatig last van mijn rug, bijvoorbeeld wanneer ik te lang had gelopen of juist wanneer ik lang stil had moeten staan. Ik heb ook een aantal jaar als postbezorger gewerkt en ben toen een paar maal door mijn rug gegaan. Rugklachten zijn me dus niet vreemd. Maar de laatste week werden deze klachten toch wel weer erg extreem.
Zes tot acht weken zou de wachttijd zijn, had een van de chirurgen ons verteld toen ik een gesprek met haar had over mijn op handen zijnde operatie waarbij ze het stukje darm waar het fistel zit gaan weghalen. Dat was op één van de eerste dagen van de zomervakantie dus die wachtperiode zat er nu wel zo’n beetje op. Helaas had ik nog steeds niets gehoord. Afgelopen weekend mailde ik de mdl-verpleegkundige voor een herhalingsrecept prednisolon én een verzoek voor pijnstillers. Als ik namelijk weer ziek ben dan merk ik geen effect van paracetamol en ibuprofen mag eigenlijk niet wanneer je de ziekte van Crohn hebt. Ik legde mijn klachten voor en de volgende ochtend hing ze aan de telefoon.
Chronisch ziek zijn is een ding, maar een chronisch zieke ouder zijn is weer een heel ander ding. Niet alleen is het voor jezelf vervelend dat je niet altijd de ouder kunt zijn die je zou willen zijn, het kan ook weleens lastig voor de kinderen zijn om te begrijpen waarom sommige dingen nu eenmaal niet kunnen. Hier zijn 10 dingen waar ik weleens tegenaan loop.
Lees verder..