Het was een soort flitsbezoek aan het ziekenhuis toen ik deze week geopereerd werd aan het abces bij mijn stuitje. De volgende middag mocht ik al weer naar huis! Het abces bleek een opzichzelfstaand iets te zijn en er zat gelukkig geen fistel aan verbonden. Wat een geluk!

Het herstel na de operatie ging vliegensvlug en ik had niet veel pijn meer. Al zit het natuurlijk wel op een nare plaats daar bij mijn stuitje en zit of lig ik er veel op. Het voelt beurs aan. Maar nadat ik ’s ochtends had genoten van wat crackers met hummus en ik tijdens de lunch de vegetarische filet americain had geprobeerd (nieuw op het menu in mijn ziekenhuis en.. erg lekker!) kwamen Martijn en Calista mij ophalen om weer naar huis te gaan.

School

Helaas moest ik het helpen bij het kleuterfeest op school de volgende dag aan mijn voorbij laten gaan. Maar op vrijdagmiddag voelde ik me weer fit genoeg om aan de slag te gaan in de schoolbibliotheek, iets waar ik me dit schooljaar voor het eerst voor heb opgegeven. Ik was wel moe naderhand maar wat heerlijk om eindelijk weer eens iets te kunnen doen. Toen Casper jonger was hielp ik altijd heel veel op school maar de laatste jaren ging dat bijna niet meer. Dit kwam vooral door mijn ziekte en ook een beetje omdat Calista het dus helemaal niks vindt om bij mij vandaan te zijn. Maar nu zit zij dus ook hele dagen op school en hopelijk komt de Crohn na mijn volgende operatie weer in wat rustiger vaarwater. Ik ga daar eigenlijk wel al vanuit.

Het herstel ging zo vlot dat ik vrijdag zelfs al weer op de fiets naar school kon rijden! Dat is een stuk sneller en minder vermoeiend dan met de benenwagen, dus erg fijn.

Wondverpleegkundige

Op vrijdagochtend moest ik trouwens nog even langs de wondverpleegkundige. Alles zag er – zoals ik al had verwacht – goed uit. Ik ben inmiddels wel een beetje een expert geworden op het gebied van geopende abcessen met die wildgroei ervan op mijn buik maar toch vind ik het lastig dat ik deze nieuwe niet gewoon kan zien. Dat maakt het extra spannend. Zo zie ik nu bijvoorbeeld niet in een opslag of de boel nog open is en of de huid eromheen er gezond uit ziet.

Weekend

Afgelopen weekend heb ik vooral erg veel op bed gelegen. Samen met mijn twee draakjes overigens! We hebben heerlijk geluierd, Netflix gekeken (en Disney +) en ik begon aan een nieuwe crochet-a-long van Mispeltoy Crochet. Fijn dat ik gezegend ben met twee kinders die zo’n dag op bed ook heerlijk vinden. En super gezellig ook dat Casper erbij kwam liggen. Casper en Calista kunnen het namelijk niet altijd even goed met elkaar vinden. Hij vindt zijn kleine zusje vaak maar lastig. Ze kan soms ook wel wat druk zijn. Maar regelmatig kunnen ze ook wel weer heel hard om – en gelukkig ook met – elkaar lachen. Zaterdagavond gingen we nog even bbq-en bij Martijns vader, wat erg lekker (en veel!) was. Zondag werd weer een soort herhaling van zaterdag. Helaas is op het moment dat ik dit nu schrijf mijn buik wel weer van slag. Het zat er dik in want het was al weer een ruime week rustig op dat gebied. Maar gelukkig had ik nog pijnstillers meegekregen na de operatie en dat scheelt een hele hoop. Het rommelt wel, het fistel produceert een hoop waterzakken en ik ben moe en heb een wat korter lontje maar ik heb gelukkig niet veel pijn. Hopelijk kalmeert de boel snel weer.

Aanstaande dinsdag heb ik nog een afspraak met de chirurg hieromtrent. Want waar deze klachten nu precies vandaan komen is nog steeds onduidelijk. En omdat de klachten komen en gaan is het ook moeilijk om dit te laten onderzoeken, daar de chirurg meestal natuurlijk in de OK staat en niet dagelijks spreekuur heeft. Wellicht komt hier nog wat uit. En dan is het daarna echt aftellen naar de volgende operatie. Als het goed is word ik vandaag nog gebeld voor de laatste details. Spannend!