Als je met kinderen naar een vakantiepark gaat met een tropisch zwemparadijs dan weet je dat je heel wat uurtjes in badkleding zult gaan vertoeven. En dat deed bij mij wel weer wat alarmbellen rinkelen. Want ik loop dus sinds de afgelopen zomer rond met een fistel vanaf mijn darmen dat uitkomt in twee (geopende) abcessen op mijn buik, veroorzaakt door de ziekte van Crohn. Hoe ging ik dat in vredesnaam doen met zwemmen?
Twee jaar geleden had ik nog een stoma en ook daar heb ik meerdere malen mee gezwommen. Ik had dus al wat ervaring op dit gebied. Want eigenlijk komt mijn huidige buiksituatie op iets soortgelijks neer. De output die ik heb vergeleken met mijn ileostoma is wel veel minder maar daarentegen heb ik nu niet één maar twee opvangzakjes op mijn buik zitten omdat de afstand tussen de twee openingen net te groot is om het met één zakje af te kunnen.
Ik gebruik nu normaal gesproken zakjes die eigenlijk bedoelt zijn voor na een operatie, de zogenaamde post-op zakken. Ze zijn doorzichtig en hebben een luikje én een kraantje onderaan, zodat ze geleegd kunnen worden. Ze zijn niet voorzien van een huidkleurig laagje stof zoals veel andere zakjes. Ook zijn ze vrij groot. De huidplak van de bovenste zak begint bij mijn middenrif. De plak van de onderste begint vlak onder de bovenste en zit aan de onderkant nog over het litteken van mijn keizersnede geplakt. De onderste zak zelf, het gedeelte wat dus los hangt, reikt tot mijn dij. En daar zat dus mijn “probleem” Want hoe ging ik dit allemaal in een badpak wegwerken?
Thuis had ik nog zakjes liggen die aangeduid worden als “kinder- of fistelzakjes” Begrijpelijkerwijs zijn deze een stuk kleiner. De plak om deze zakjes aan de buik te kleven wordt beschreven als zeer huidvriendelijk. Deze zakjes zijn wèl voorzien van een huidkleurige laag. Ik besloot deze zakjes te gebruiken voor het zwemmen. Dat zou vast minder opvallen.
Ik zou deze zakjes ook dagelijks kunnen gebruiken aangezien in niet veel output heb maar doordat de afmeting van de huidplak kleiner is bijt de output (ontlasting dus) deze sneller weg waardoor er sneller lekkages ontstaan. Ik zou dan dagelijks of – met een beetje geluk – om de dag de plak moeten verschonen. Omdat mijn huid erg gevoelig is en ik hier toen ik mijn stoma nog had veel problemen mee heb gehad kies ik ervoor om dit niet te doen. Hoe minder ik de huidplak van mijn huid af moet halen hoe beter. De post-op zakken kan ik wel een dag of drie laten zitten.
Ik mocht van mezelf nog een nieuw badpak uitzoeken en omdat ik erg tevreden was met mijn andere badpak van H&M sloeg ik ook dit keer weer hier mijn slag. Om alles op zijn plek te houden koos ik wederom voor een corrigerend badpak met een print en nog wat plooien op de buik. Zo valt het minder op dat ik nog wat op mijn buik geplakt heb zitten.
Nou daar ging ik! Ik stopte de zakjes zo goed mogelijk weg onder mijn badpak en zwemmen maar! Dat ging helemaal goed. Als je het wist zou je het misschien kunnen zien maar opvallen deed het niet. Het leek gewoon alsof ik iets meer buik had dan dat ik van mezelf heb. Wat niet erg is want – zoals ik wel vaker zeg – ik voel mezelf altijd een beetje een Sidonia in het zwembad, tussen alle rondingen van de meeste andere badgasten.
En toch was ik niet helemaal tevreden. Toen ik het bad uitkwam voelde ik het al; er ging weer wat irriteren, namelijk het zogenaamd huidvriendelijke huidkleurige laagje stof dat om het zakje zat. Die laag die dus niet om de post-op zak zit, die volledig van plastic is. Het laagje stof blijft langer nat en dat veroorzaakt heel rap irritatie van mijn huid. Toen ik mijn stoma had heb ik hier ook na een zwempartij last van gekregen en mijn huid is hier pas weken nadat mijn stoma werd opgeheven van hersteld. Ik heb een stomahoesje geprobeerd en verschillende crèmes, maar zolang ik stomamateriaal gebruikte bleef de plek geïrriteerd.
Na het zwemmen was ook de plak van het fistelzakje aangetast door het zwemwater waardoor hij tot een soort plakkerige pasta geworden was. Hierdoor werd het moeilijker om hem te verwijderen en moest ik de plak gedeeltelijk loskrabben. Al met al was het zwemmen met deze zakjes dus geen succes.
De volgende dag besloot ik dan toch maar gewoon mijn grote zakken in mijn badpak te proppen. En eigenlijk ging dit ook prima, ik vouwde ze gewoon dubbel en omhoog. Dankzij het corrigerende effect van het badpak bleef alles prima op zijn plaats zitten. Na het zwemmen zat de plak nog helemaal goed en ik had geen last van huidirritatie. Had ik het mezelf dus onnodig ingewikkeld gemaakt en weer voor niets mijn hoofd lopen breken over hoe ik dit zwemavontuur zou gaan aanpakken!
Na een midweek vakantiepark zijn we gisteren dus weer thuis gekomen. Het was top! Maar wat ben ik ook weer blij om thuis te zijn. En wat ben ik ontzettend moe! Tijd om dit weekend lekker te niksen, denk ik zo.