Toen ik pas een stoma had ben ik lid geworden van verschillende gerelateerde groepen op Facebook. Daar kon alles zonder gêne worden besproken en worden gedeeld. Ik herinner mij nog dat er eens over werd gediscussieerd of men met een stoma gebruik mocht maken van het invalidentoilet. En of men er weleens op was aangesproken – omdat je meestal niet direct kunt zien dat iemand met een stoma een stoma heeft – wanneer zij het invalidentoilet hadden gebruikt. Dit laatste bleek bij een flink gedeelte van de betreffende leden het geval.
Wie mag er gebruik maken van het invalidentoilet?
Sommigen vonden dat een invalidentoilet enkel bedoeld was voor echte invaliden.. in ieder geval mensen die zich echt niet op een traditioneel toilet konden redden en waarvan je aan de buitenkant ook kon zien dat zij een handicap hadden. Anderen vonden dat je als stoma drager echt wel recht had op het invalidentoilet omdat er op een traditioneel toilet bijvoorbeeld meestal geen kraantje in het toilet zelf aanwezig is. Weer anderen kwamen met het idee dat invalidentoiletten dan wel geschikt zijn voor invaliden maar dat dat ze niet off limits voor mensen zonder handicap maakt. En aangezien de meeste invaliden ook best eventjes op hun beurt kunnen wachten zou het invalidentoilet bij drukte op de traditionele toiletten best ook door andere mensen gebruikt mogen worden. Anderen vonden dat juist weer onzin omdat er juist ook invaliden zijn die niet even kunnen wachten en het daardoor belangrijk was dat het toilet zoveel mogelijk vrij gehouden werd.
Ik vond het een interessante discussie. De gedachte dat het toilet niet enkel voor invaliden zou zijn was wat mij betreft wel een eye opener. Ik voelde me namelijk altijd wel een beetje asociaal wanneer ik “stiekem” gebruik maakte van het invalidentoilet. Dit deed ik namelijk weleens wanneer ik alleen met baby en kinderwagen of buggy op pad was, omdat ik mijn kind niet buiten het toilet wilde laten staan. Maar waarom zou ik me eigenlijk schuldig voelen wanneer er op dat moment toch geen mensen waren die er gebruik van moesten maken?
Ziekte van Crohn
Inmiddels is mijn stoma opgeheven. Maar het feit blijft dat ik de ziekte van Crohn heb en de daarbij behorende stoelgang, al kun je dit als buitenstaander (gelukkig!) niet aan mij zien. Het is mij nog nooit overkomen dat ik buitenshuis een toilet noodgeval had, maar wanneer dat gebeurt zal ik zeker wel gebruik maken van het invalidentoilet.
Terwijl ik mijn hersenspinsels over dit onderwerp aan het uittypen was kwam ik een filmpje tegen over dit onderwerp, wat wat mij betreft erg verhelderend is. Het logo is ooit bedacht om accessibility uit te beelden, oftewel toegankelijkheid, voor iedereen die dat nodig heeft, of het nu om rolstoelgebonden mensen gaat of niet. Het filmpje vertelt ook dat juist dit rolstoelenlogo veel verwarring schept, precies die verwarring die ik hierboven heb geprobeerd uiteen te zetten. Aan de andere kant is het logo bij iedereen bekent en is het daarom ook ingewikkeld om het te vervangen, mocht er al een duidelijker logo bedacht kunnen worden. Je kunt deze Ted-ed hieronder bekijken.
Wat vind jij? Wanneer mag je nu precies op het invalidentoilet? En maak jij er weleens gebruik van?
*de afbeelding is afkomstig van Pixabay.com
Hannah Witton heeft hier recent ook iets over verteld in een van haar video’s. Zij heeft sinds december ook een stoma, en vertelde dat zij van de dokter een sleutel heeft gekregen om toegang te krijgen tot invalidentoiletten. Blijkbaar zitten in Groot Brittannië deze toiletten standaard op slot, en kunnen alleen deze die volgens zorgverleners deze toiletten nodig hebben hier toegang tot krijgen.
Ik weet niet zo goed wat ik hier van vind. Aan de ene kant zorgt het er voor dat deze toiletten dus (bijna) altijd beschikbaar zijn voor de mensen die ze nodig hebben. Ik denk alleen dat er wel een flinke groep mensen is die op dit moment deze toiletten nodig hebben, maar niet op het moment dat dat de zorgverlener beoordeelde. Voor hun wordt dan iets simpels als een toilet lastig te bereiken.
Zelf heb ik een vorm van hypermobiliteit, en een lichte vorm van Autisme. Ik heb een invalidentoilet niet nodig. Ik ken mensen uit beide ”communities” die zeker wel een invalidentoilet nodig hebben, al dan niet van tijd tot tijd. Ik betwijfel of zorgverleners dit meteen zouden herkennen, aangezien ze het niet altijd nodig hebben of hebben gehad. Ik ken mensen die hypermobiel zijn die een jaar geleden alles gewoon konden doen, maar nu hulp nodig hebben met lange afstanden lopen en gaan zitten en staan. Ik ken mensen bij wie dit per dag verschilt. En verschillenden van hun zien niet regelmatig hun arts aangezien die niet veel voor hun kan doen. Ook mensen met Autisme kunnen een invalidentoilet nodig hebben. Veel mensen met Autisme hebben moeite met prikkelverwerking. Dit kan van binnen zijn of van buiten. In dit eerste geval kan iemand slecht de interne prikkel voor plassen/poepen herkennen dat zodra dit waargenomen en herkend wordt het al bijna te laat is. Er zijn mensen die om deze reden nooit volledig zindelijk worden. In het tweede geval kan er wanneer er in de omgeving te veel prikkels zijn (dit verschilt per persoon hoeveel als teveel wordt ervaren) er soortvan kortsluiting ontstaat in het hoofd. In een rustige omgeving is een invalidentoilet niet nodig, maar in een drukke omgeving kan dit niet te doen zijn. Beide aandoeningen zijn vaak ook nog onzichtbaar, helemaal als ze milder zijn.
Zelfs als er geen sleutels nodig zijn om zo’n toilet te betreden, denk ik dat het niet goed is om deze toiletten alleen maar beschikbaar te maken voor de mensen die ze nodig hebben. Dit maakt de drempel voor mensen met onzichtbare aandoeningen erg hoog om gebruik te maken van de voorzieningen die ze nodig hebben, of voor mensen die ze niet altijd nodig hebben. Er komt snel een stigma op te liggen, je moet immers ”ziek genoeg” zijn om gebruik te maken van de voorzieningen. Hierdoor ben ik van mening dat iedereen gebruik moet kunnen maken, maar dat dit niet ten koste moet gaan voor de toegankelijkheid voor mensen die deze voorzieningen om een medische reden nodig hebben en mensen die deze toiletten dus niet om medische redenen nodig hebben er voor moeten waken dat de toiletten beschikbaar blijven voor mensen die ze wel nodig hebben.
Bij ons in de stad is een fietsstraat. Auto’s mogen hier overheen, maar zijn te gast. De straat is bedoeld voor fietsers en de automobilisten dienen zich hieraan aan te passen en rekening mee te houden. Ik zie een invalidentoilet (of andere voorzieningen die de ”accessability” verhogen) als iets soortgelijks. Iedereen mag er van gebruik van maken, maar het is bedoelt voor de mensen die het om medische redenen nodig hebben. Mensen die het niet nodig hebben zijn te gast en dienen zich aan te passen.
Bedankt voor je uitgebreide content! Ik stel het zeer op prijs. Verder kan ik me bij alles wat je zegt aansluiten.