Zo goed als het tegenwoordig met mijn oudste gaat op school, zo moeizaam ging dat in den beginne. Bij de peuters ging het allemaal prima maar zodra Casper de overstap naar de basisschool had gemaakt liep het toch een soort van spaak. Omdat hij mijn eerste kind was wist ik zelf ook niet precies wat er van hem verwacht werd. Maar nu zijn zus de kleuterleeftijd heeft bereikt en zij precies die dingen laat zien die van kleuters verwacht worden en waar de juf destijds om vroeg kan ik nu concluderen dat haar grote broer destijds simpelweg weigerde te kleuteren.

Al snel nadat Casper in de kleuterklas was begonnen kwam mij ter oren dat hij regelmatig gewaarschuwd werd en “straf” kreeg. Zo werd hij eens een tijdje alleen in de gymzaal gezet omdat hij speelgoed uit het raam had gegooid en werd hij eens gedwongen om in afzondering een puzzel af te maken (hij had en heeft de schurft aan puzzelen) terwijl de rest van de kinderen gezellig met elkaar in de kring mochten zitten. Aangezien ik zelf straf echt verschrikkelijk vond was ik wel onder de indruk van de manier waarop hij met dit soort dingen om ging, het leek hem namelijk niet zoveel te deren. Maar dat hij en de kleuterjuf geen beste maatjes zouden worden was inmiddels wel duidelijk.

Na verloop van tijd kreeg hij zijn eerste rapport mee naar huis. De resultaten waren niet echt om over naar huis te schrijven! Opvallend genoeg waren de scores voor de toetsen die hij maakte wel goed maar de dingen die hij in de klas liet zien – of liever gezegd; wat hij juist niet liet zien – stonden daar haaks op. Tekenen vond hij niks en hij was ook al dik zes voordat het een beetje wilde lukken met het benoemen van de kleuren. Puzzelen was een drama. En aan rollenspellen deed hij niet. Zo wilde hij bijvoorbeeld ook nooit verkleed voor carnaval of Halloween. Alleen de zandtafel en de auto’s waren leuk om mee te spelen op school. Daarnaast is hij ook nooit echt sportief geweest dus in de gymzaal was hij ook geen uitblinker. Hiervoor hebben we zelfs – op aanraden van de juf – nog een tijd de kinderfysiotherapeut bezocht maar ook deze kwam niet veel verder dan “licht hypermobiel”

Uiteindelijk werd er besloten dat hij groep 1 nog eens over zou doen. Nu is hij van oktober dus dat was geen ramp. Ik vond het eigenlijk wel een fijn idee dat hij vanaf groep 3 niet een van de jongsten maar juist een van de ouderen in de klas zou zijn.

In groep 2 kregen de kleuters iedere week een aantal “moetwerkjes”; opdrachten die die week uitgevoerd moesten worden. Sommige kleuters gingen daar enthousiast mee aan de slag. Casper vond de moetwerkjes uiteraard drie keer niks en moest er continu aan herinnerd worden dat deze opdrachten nog gedaan moesten worden.

En toen was het eindelijk zover; hij mocht naar groep 3! En vanaf dat moment was alles anders. Vanaf de eerste dag merkte ik al dat hij ineens veel beter op zijn plek zat. Zijn rapporten waren ineens wél goed en ik kreeg geen feedback meer van de juf dat hij brutaal was, nee hij was ineens juist grappig en behulpzaam. De nieuwe juf gaf ook aan dat zij hem helemaal niet herkende in de dingen die zij had meegekregen tijdens het overdrachtgesprek met de kleuterjuf van het schooljaar ervoor.

Ik zie dus pas nu wat er toen van hem verwacht werd en wat hij totaal niet liet zien omdat zijn zus juist wel van tekenen, puzzelen, verkleden en rollenspellen houdt. Maar ook bouwen met lego vindt Calista bijvoorbeeld geweldig terwijl Casper dat altijd maar zeer weinig heeft geboeid.

Caspers kleutertijd was dus geen groot succes maar gelukkig is het ondanks dat helemaal goed gekomen. Inmiddels zit hij in groep 7 en komt het einde van zijn basisschooltijd al bijna in zicht. Ongelooflijk hoe snel het allemaal is gegaan!